![[Anoniem]](https://inactievooredukans.nl/storage/1928/conversions/ea6a59164d1f8681fa879fae535864de-button.jpg)
Vanaf het noordelijkste puntje van Nederland naar Brussel is het toch best een lange reis, ontdekte Nynke zaterdagochtend. Hoewel het vanaf Utrecht, Nijmegen, Leiden en Emmen ook geen pretje was. Defecte treinen, files en politiefuiken – je komt veel tegen onderweg naar België en dit was nog niet eens de eindbestemming,… Maar: een goed begin is het halve werk.
Van Zaventem via Parijs naar Addis Ababa (Ethiopië, voor de kenners) zat de stemming er in ieder geval al goed in: zelfs huilende baby’s konden er niet tegenop. We hadden het geluk dat Charlotte in de nacht van zaterdag op zondag 28 werd en de stewardessen goed omgingen met het verzoek om haar te verrassen met champagne (alleen jammer dat de bubbels na 3 flesjes wijn pas kwamen) en chocoladetaart (al is Charlotte van het zeldzame soort dat niet van chocola houdt). Lucky us!
Goed.
Als we even 24 uur vooruit spoelen, zijn er we nog niet.
Het moment dat je wist dat zou komen: we werden opgehaald van de luchthaven met een bus waar we net (niet) allemaal inpasten, dus de koffers op het dak belandden. Gelukkig staan flexibiliteit en creativiteit hier hoog in het vaandel. Zo parkeerde onze driver na een half uur rijden plots de bus langs de kant van de weg. In de tussentijd waren Sjoerd en Moffat namelijk - zonder dat wij ons daar bewust van waren - een touw en zeil aan het ronselen op een markt om de boel op het dak op z’n plek te houden. Gelukkig zijn we geen onderbroeken of malariapillen verloren onderweg.
We werden ook al snel geconfronteerd met Afrikaans (we have all the) time-management: ze hebben hier geen tijd voor haast en een uur duurt er gemiddeld drie. Voor het donker thuiskomen werd ons beloofd, maar we kregen er onderweg een mooie zonsondergang voor terug. Of zoals Dave Roelvink zou zeggen: ik kom nooit te laat, maar als je te laat komt – dan ben je al te laat, snap je? Wij hebben de klok, maar hier hebben ze duidelijk de tijd. Tegen half 7 ’s avonds kwamen we ein-de-lijk aan bij de accommodatie. Alleen onze geur en moeie voeten hielpen ons er tegen die tijd nog aan herinneren dat we al een lange reis achter de rug hadden, want de eerste indrukken waren alle ontberingen waard.
Voor het slapen gaan leek het of er buiten een dierengeluidenspel gaande was. Dit werd bevestigd door de dierentuin van sprinkhaan Simon, Karel kakkerlak en salamander Sander die je in de badkamer begroetten. Al met al: lekker geslapen dus. (NB. Onderwijl wij dit schrijven hopt Greet de gele giftige kikker voorbij.)
We ronden graag af met de quote van de dag, aangezien je alles nog zo goed kan plannen maar het altijd anders kan lopen: “Voor elk probleem is een oplossing, anders is het geen probleem, maar een feit,” aldus Sjoerd. Maar eigenlijk is het een uitdaging, vinden wij. #challengeaccepted
xoxo
Esmée en Roos
Reacties (28)