Scholenbezoek week 1
Iedereen zit vol spanning en enthousiasme in de bus te wachten, klaar voor de eerste dag op de scholen. We vertrekken maar niet, iemand vraagt waar wachten we op dan? Waarop Bert antwoordt: “Als je weet waar we op wachten, wordt het daar dan anders van?” Helaas kunnen niet alle schoolgroepen op tijd zijn voor het volkslied waarmee ze hier elke dag (heel indrukwekkend) beginnen, omdat we samen in één bus zitten en de afstand tussen de scholen best groot is. Daarom besloten we op de 2e dag allemaal uit te stappen bij de 2e school om daar de dagopening mee te maken. Dat was deze keer extra leuk omdat niet alleen het Malawiaanse volkslied werd gezongen maar ook het Nederlandse volkslied. Dit was op de school van: Bert, Natasha, Dorien, Jeroen en Janine. Ze werden natuurlijk ondersteund door de Nederlandse toeschouwers. Omdat Carina (onze Duitse reisgenoot) niet hard genoeg haar best heeft gedaan om op tijd het Nederlandse volkslied te leren kon ze beter filmen, onder het motto: “Iedereen moet datgene doen wat hij/zij het beste kan.”
Van de ene kant zijn de scholen heel verschillend en van de andere kant herken je heel veel Nederlandse dingen. Want kinderen blijven natuurlijk gewoon kinderen. Ook hier zijn kinderen afgeleid, moeten ze rustig zijn als de leerkracht praat en ook hier zie je dat de pubers echt pubers zijn. Want Nederlandse vlaggetjes op je wangen kan echt niet ook al wil je dat stiekem wel graag, dus dan maar op je arm want dat is wel cool.
Maar aan de andere kant, kinderen zijn tevreden terwijl ze helemaal niets hebben. We gaven bijvoorbeeld tijdens een huisbezoek een puzzel in een doosje aan een meisje. Ze was super blij met het doosje en begreep eerst helemaal niet dat er dus ook nog een puzzel in zat.
Esmee en Anouk hebben met succes op één school een sportdag georganiseerd ook zonder materialen. Deze zal de komende week ook op de andere 3 scholen plaats vinden.
Headmasters van verschillende scholen komen bij elkaar op bezoek zodat ze kunnen leren van elkaar en ook na ons vertrek elkaar kunnen opzoeken.
Ook wordt er hard gewerkt voor de kinderen met ‘special needs’. Deze kinderen vallen vaak weg in de grote groepen en voelen zich daardoor niet gezien of begrepen. Met behulp van onze ‘special needs’ leerkrachten wordt er voor gezorgd dat de Malawiaanse leerkrachten deze kinderen zien en begrijpen dat niet ieder kind op dezelfde manier leert. De leerkrachten krijgen tips hoe er mee om te gaan en er worden bijvoorbeeld brilletjes uitgedeeld voor kinderen die moeilijk zien.
We zien dat de leerkrachten vol enthousiasme en passie zijn over het onderwijs en dat ze heel erg open staan voor feedback en tips. Maar toch blijft het Afrika en staan we niet verbaasd te kijken als een leerkracht niet op komt dagen of gewoon de klas uit loopt en zijn 120 leerlingen alleen in de klas laat zitten voor een half uur of langer.
Liefs,
Carina, Janine en Judith.
Reacties (31)