![[Anoniem]](https://inactievooredukans.nl/storage/1928/conversions/ea6a59164d1f8681fa879fae535864de-button.jpg)
Ondertussen zijn we halverwege onze reis. Er is één week voorbij, maar het voelt alsof we hier veel langer zijn door alle bijzondere ervaringen en indrukwekkende indrukken die we hebben opgedaan. We nemen jullie graag mee in de wondere wereld die Malawi rijk is.
Bij het observeren van de lessen op de verschillende scholen steken we zelf ook nog iets op; met name de lessen Chichewa blijven hangen. We durven elkaar inmiddels op LinkedIn te endorsen voor een extra taal, want waar zou je zijn zonder je njinga (fiets), thumba (tas) en ng’ombe (koe)? Probeer je eens voor te stellen dat er een groep toeristen langsloopt die ‘koe koe koe’ roepen…
Waar je met sommige vrienden misschien liever niet op vakantie gaat, is het mooi om te ervaren hoe deze groep ‘random’ mensen, dankzij een gedeelde missie en visie, snel verbinding met elkaar ervaren. Zo zei Alie gisteren tijdens haar verjaardag terecht dat ze het heel speciaal vond om haar verjaardag met deze groep onbekende mensen te vieren, die eigenlijk inmiddels voelen als goede vrienden die je nog maar een week kent. “We doen alles met mekaar.”
Behalve met elkaar, ontstaat er ook snel een hechte band met onze Malawiaanse collega’s. We hebben zelfs al een eigen handshake! De handshake komt overal terug: op de sportdag wordt deze geoefend met alle ‘learners’ en ook bij aanvang van de tweede workshopdag werd duidelijk hoe goed de docenten deze geoefend hadden.
Goed, nu blikken we graag met jullie terug op de enerverende workshopdag.
Onderwijl we dit schrijven komt de oorsprong van de titel aangewandeld. Op het terras voor kamer 13 en 14 zitten we zoals elke avond met elkaar de dag door te nemen, te praten om het praten, worden er spelletjes gespeeld en liedjes gezongen. Marion: “Ik begreep dat ik hier dopjes in kan leveren.” De dopjes van flesjes frisdrank (bottle tops) worden namelijk door meerdere world teachers verzameld; ze zijn onder andere gebruikt om telramen van te laten maken op de markt. Behalve de bottle tops, blijken ook lege plastic flesjes goed te gebruiken om leerzaam mee te kegelen. Eén van de workshops was dan ook het effectief gebruiken van materiaal: hoe kun je dingen uit de natuur inzetten voor een active learning method? Daarnaast gingen we uiteraard aan de slag met special needs, effective lesson plans en de learning cone van Dale.
Ondanks dat het inderdaad nu al een onvergetelijke reis is, waar behalve hard gewerkt ook goed genoten wordt, zijn er toch dingen van thuis die we missen. Het verschilt enigszins tussen de aanwezigen, maar in ieder geval genoemd zijn het eigen kussen, chocolademelk, stroopwafels die inmiddels allemaal uitgedeeld zijn en knuffels. Gelukkig was er een baby meegebracht naar de workshopdag, die zorgde voor de nodige affectie.
Er zijn nog een aantal andere zaken hier die waarschijnlijk nooit zullen wennen, zoals:
- de badkamer moeten inspecteren alvorens er naar binnen te stappen om vervolgens te ontdekken dat de dierentuin zich gewoon op andere plekken heeft verscholen - zoals Greet in de spoelbak van het toilet (Emmen is er niks bij);
- elke dag minstens één langer dan gemiddeld toiletbezoek, mede omdat het voor de vrouwen vanwege de lange rokken erg lastig squatten is boven het gat in de grond op de scholen (wc-rollen zijn niet aan te slepen);
- hoe blij je kunt zijn dat iemand nog oploskoffie heeft (wellicht is er een verband met het vorige punt?);
- in de categorie badkamers: de keuze om ’s ochtends óf ’s avonds koud te douchen en wc’s zonder deuren (of deuren die niet dicht kunnen);
- dat het eerste dat je in je tas doet voor vertrek handgel en toetenvegers zijn (in plaats van je smartphone en externe oplader);
- de borsten die soms midden in een workshop of tijdens een gesprek verschijnen om even de baby op te laden;
- het Justin Bieber-gevoel wanneer je op school aankomt en alle kinderen blij komen aanrennen of wanneer je over de markt voor de deur wandelt en mensen foto’s van je maken.
Over de markt gesproken.
Het is inmiddels bijna een ritueel, net als het voorlezen van jullie geweldige reacties elke avond na het eten: na de scholenbezoeken struinen we in groepen de markt af, op zoek naar doeken in de mooiste kleuren om er tassen, jurken of kussenslopen van te laten maken. Dat zouden zomaar eens leuke souvenirs voor jullie kunnen zijn… Dus houd je vooral niet in met leuke reacties ;)
We sluiten graag af met de spreuk van de dag:
‘Tell me and I forget, teach me and I may remember, involve me and I learn.’
Tuanana maua!
xoxo
Esmée & Roos
PS. We zijn nog steeds aan het rennen voor de wilde kudde wilde olifanten.
Reacties (22)