![[Anoniem]](https://inactievooredukans.nl/storage/1928/conversions/ea6a59164d1f8681fa879fae535864de-button.jpg)
Nagenietend van het afscheid van onze Malawiaanse collega’s gisteren wagen we ons geleidelijk aan de terugreis. We kijken terug op bijna 2 weken waarin we het Afrikaanse leven leven en ieder op zijn eigen manier een bijdrage heeft geleverd aan het onderwijs in Malawi. Ons project is op een feestelijke manier afgesloten met eerst een lessenmarkt waarbij onze lokale teachers een presentatie hebben gegeven van hetgeen ze deze periode hebben geleerd aan onder andere active learning methods en special needs. Onze contactpersoon Moffat, tevens zeer prettig gezelschap noemde deze opdracht heel mooi de ‘showroom’ waarbij hij de teachers uitdaagde het beste van zichzelf te laten zien. Voor ons was het heel leuk om terug te zien wat de teachers hebben meegenomen vanuit onze workshops en feedbackgesprekken op de scholen. En ook wij hebben weer een hoop nieuwe dingen geleerd, vooral het gebruik maken van liedjes en de diverse manieren om complimenten geven (‘klap hands, fingerknip en flower’) is iets wat wij zeker meenemen. Na de presentaties was het tijd om de certificaten uit te delen, maar niet voordat één van de teachers even het podium nam om de worldteachers te bedanken. Dit deed hij met een zelf geschreven gedicht, genaamd ‘Beautiful’, waarbij hij duidelijk zijn inspiratie heeft gehaald uit de naam Na-tas-ha, een naam die in de streek Chickwawa veelvuldig voorkomt en toevallig ook de naam is van zijn Worldteacher. Uiteraard slaat het woord beautiful vooral op het prachtige werk dat wij mogen doen! Ook Anja werd in het zonnetje gezet nadat zijn eerder de middag had geopend met een zelfgeschreven gebed. Na het uitreiken van de certificaten en het diner was het tijd voor muziek. Een uit vijf koppen bestaande band en een groep zangeressen zorgde in no time voor een uitbundig feest waarin Nederland en Malawi elkaar vonden op de het ritme van de Afrikaanse trommels. We werden verrast werden door traditionele dansers, gekleed in harige gewaden en maskers, waarbij er één meters hoog uittorende boven de rest. Dit alles bedoeld om geesten te verdrijven, maar eerlijk gezegd, een beetje ‘spokey’ was het wel. De avond werd afgesloten met de busreis terug naar huis, waarbij onze collega’s natuurlijk even worden thuisgebracht. Net als voorgaande keren is het altijd weer een uitdaging hoeveel mensen je in een bus gepropt krijgt, maar gezellig is het wel!
Vanmorgen weer op tijd op, koffers ingepakt afgeleverd die vervolgens door onze buschauffeur Clemence in een vloeiende beweging op de bus werden geplaatst en vastgemaakt met zeil en touw. Voordat we vertrokken werden nog even snel de laatste tasjes opgehaald bij de markt, waar menig kleermaker deze weken een topomzet heeft gehad door onze bulkbestelling. Met name Maria en Alie waren hier heel druk mee en zorgde ervoor dat de bestellingen werden gespreid en ieder afzonderlijke kleermakertje aan de slag kon. Er werd druk gemeten, geknipt en genaaid en soms was er zelfs een leesbrilletje nodig voor de kleermaker om de klus te klaren. Gelukkig waren Esmee, Anouk en Bert zo slim geweest om deze vanuit Nederland mee te nemen, zodat niet alleen de scholen (erg in trek bij de leraren) maar ook de plaatselijke middenstand van Nchalo kon mee profiteren. Goed, bepakt en bezakt vervolgen we onze weg richting Blantyre. Onze eerste stop is bij de TTC, Teacher Training Center, ofwel de Pabo. We zijn daar hartelijk ontvangen, hebben een rondleiding gekregen en mochten een les Expressive Arts bijwonen, een les over traditionele Malawische dansen. Heel leuk om te zien hoe de studenten daar een op hun geheel eigen wijze lieten zien hoe zij deze dansen zouden verwerken in hun lessen. Voor ons om dat te doen, vraagt nog om het aanscherpen van enig heup- en voetenwerk. Na het bezoek gingen we op weg naar Chisombezi, een instituut voor dove in blinde kinderen. Dit instituut wordt niet zoals de meeste scholen aangestuurd vanuit de regering, maar door nonnen. Bij aankomst werden we hartelijk ontvangen door sister Emma, die na drie jaar haar oud studiegenoot Josje weer in de armen kon nemen. Moeder Overste wilde graag in gesprek met ons Special Needs groepje van Anja, Alie, Marjan, Josje en Natasha om te onderzoeken of er een samenwerking kan worden opgezet tussen Nederland en Malawi op het gebied van Special Help aan dove en slechthorende kinderen. Wordt vervolgd. We hebben een kleine rondleiding gekregen in het verblijf en onderwijsruimten, waar een aantal kinderen aanwezig waren. Een bijzonder plek, waar menigeen is geraakt door wat we hebben gezien en gehoord en waar we met gemengde gevoelens weer van weg gingen.
Onze laatste avond hebben feestelijk afgesloten met een diner bij Chez Katy, een restaurant in Blantyre vanuit waar een schitterend uitzicht is over de heuvels. We hebben heerlijk gegeten en natuurlijk even de voetjes van de vloer, want de live-Afrikaanse-reggae-band speelt natuurlijk niet voor niets! Nu, moe maar voldaan onze laatste nacht in Malawi, en we denken dat we voor iedereen mogen spreken als we zeggen dat het een ongelooflijk fantastische reis is geweest.
Malawi, we love you!
Josje en Natasha
Reacties (25)